Her yaz içimiz yanıyor.
Bu yangınlar sadece ormanları değil, vicdanlarımızı da yakıyor. İzmir, Muğla, Antalya, Sakarya, Manisa… Ekran başında “yine mi?” diyerek izliyoruz. Ama artık “yine” demek yetmiyor. Çünkü bu defa çok daha fazlası var: Kundaklama şüphesi.
Aynı anda, benzer noktalarda, rüzgârın yönünü hesaba katarak başlatılan yangınlar… Uzmanlar konuşuyor, yetkililer araştırıyor. Henüz her şey netleşmiş değil belki ama içimizdeki şüpheler çoktan alev aldı. Bu artık sadece bir “doğal afet” değil, çok daha organize, çok daha kasıtlı bir tehdit olabilir.
Ve bu tehdit, sadece ağaçlara değil. Bu topraklarda nefes alan herkese.
Ormanlarımız sadece yeşillik değil. Binlerce canlının yuvası, temiz havamızın kaynağı, suyumuzun dengesi, iklimimizin bekçisi… Bir orman yandığında, bir ülkenin geleceği eksiliyor. Eğer biri bunu bilerek yapıyorsa, bu sadece bir çevre katliamı değil; doğrudan vatan hainliğidir.
Toplumumuz bu felaketlere tepkisiz değil; devletimizin yoğun çabalarına destek olarak, topyekûn bir seferberlikle yangınlarla mücadele etmeli, topraklarımızı yanmaya terk etmemeli ve harekete geçmeliyiz.
Bazen doğa kendini yeniler. Ama kasıt varsa, yani bir el bilerek ateşi çakıyorsa, bu yalnızca doğanın değil, insanlığın da yıkımıdır.
Bu blogu yazarken tek bir şey istiyorum: Lütfen sadece okuyup geçmeyin. Çevrenizde ormanlara zarar verecek davranışlara karşı ses çıkarın. Şüpheli durumları bildirin. Ve en önemlisi, bu yangınlar “unutulmasın.” Çünkü her yaz yeniden yanıyorsak, biz unuttukça cesaret bulan birileri var demektir.
Sessizlik, yangının en büyük besinidir.
Ve unutma: Ağaçlar susar, ama yanarken seni de çağırır. Duy artık.
Orman yangını ya da şüpheli bir durumla karşılaştığınızda anında ulaşabileceğiniz resmi ihbar hatları:
ALO 177 – Orman Yangını İhbar Hattı
ALO 112 – Acil Çağrı Merkezi
Unutulmamalıdır ki, her bir ihbar, onlarca hektar ormanlık alanın ve sayısız canlının hayatını kurtarabilir.
Ormanlar, sadece yeşil alanlar değil; yaşamın kendisidir. Onları korumak hepimizin ortak sorumluluğudur.
