Sunucu denince, bir mikrofon, bir sahne, birkaç cümle gelir akla.
Dışarıdan bakınca kolay görünse de Sunuculuk zor zanaattir. Hafife alınamaz.
Özellikle amatör koro konserlerinde bu gerçek sıkça göz ardı edilir. Aylarca emek verilen bir konserin vitrini, nasıl olsa biri çıkar yapar! mantığıyla, maliyeti düşürme hesaplarıyla, alakası olmayan kişilere teslim edilir. Konserin itibarına da en büyük zarar orada verilir. Koro içinden, bu işle yakından uzaktan ilgisi olmayan biri eline yazılı metni alır,
Ben de yaparım! cesaretiyle sahneye çıkar. Oysa ki sahne, hevesi değil dengeyi sever. Sunuculuk, koro içinden birinin hevesiyle değil sahnenin ruhunu okuyabilen profesyonel birinin sorumluluğuyla yapılır. Çünkü o mikrofon, sadece sesi değil, tüm konserin kaderini taşır.
Bir koro konserinde sunucu, o konserin adeta omurgasıdır. Canlı konserler, bu mesleğin en ağır sınavıdır. Burada hata yapmanın telafisi yoktur.
Geri alamazsınız. Başa saralım! diyemezsiniz. Çünkü sahne, tekrar tuşu olmayan yerdir. Bir yanlış kelime, bir erken cümle, yanlış söylenmiş bir isim, zamansız bir teşekkür, fazla uzatılmış bir konuşma,aylarca emek verilen konserin üzerine ince ama inatçı bir gölge gibi düşer.Sunucu doğaçlama yapayım derken geceyi deneme yayınına çevirebilir. Gereksiz bir esprisiyle, sahne bir anda buz kesebilir.Seyirci affeder belki ama sahne asla unutmaz.
İyi bir sunumun sesi vardır. Akıcıdır. Kulağa hoş gelir. Güven verir.
Diksiyon nettir. Türkçe temizdir. Telaffuz berraktır.
Her kelime yerini bulur.
Vurgu ve tonlamalar, duyguyu seyircinin kalbine taşır.İyi sunum, görünmeyen bir ustalıktır.Ne kadar akıyorsa, o kadar hâkimiyet ve profesyonellik vardır.
Anlaşılmayan bir sunum, sunum değildir. Çünkü duyulmamıştır.
Sonuç olarak, sunucu, konserin ev sahibidir. Aynı zamanda da moderatörüdür. Kimin ne zaman sahneye çıkacağını, seyircinin ne zaman hazır olduğunu bilir. Söz almayı da bilir, sözü devretmeyi de.
Konserinizin seyirci üzerindeki etkisini belirleyen, içeriğin kalitesini artıran ve o kaliteyi sahnede görünür kılan en önemli unsurdur.
Böyle bir sunucu, takdim ettiği koronun da seyircinin de konserin de motivasyonunu yükseltir. Amatör ruh samimiyettir; doğrudur. Ama sunum ciddiyet ister. Özellikle amatör korolar için,
tahmin edilenden çok daha önemlidir. Sunuculuk, bir kereden bir şey olmaz denilecek bir iş değildir.
Hafife alınamaz. Çünkü bir konserin ruhunu taşır. Bu iş ancak profesyonel bir bilinçle yapılabilir. Konser bittiğinde herkes müziği konuşuyorsa, gece hafızada güzel kalıyorsa, bilin ki sahnede görünmeyen ama sağlam bir el orayı ustalıkla yönetmiştir. O yüzden de sunucu deyip geçmeyin. Amatör koro konserlerinde, müzik nasıl profesyonel saz heyetine emanet ediliyorsa,
konserin sunumu da işinin ehline teslim edilmelidir.
